Pomimo swych wartości konsumpcyjnych deserowe odmiany, zwłaszcza te wielkoowocowe, są trudniejsze w uprawie niż odmiany winiarskie. Większość odmian deserowych wymaga w większości rejonów Polski okrywania na zimę. Także ich odporność na choroby nie jest zbyt wysoka. Chcąc więc osiągać w uprawie dobre wyniki, należy wszystkie zabiegi agrotechniczne wykonywać starannie i terminowo.

Najważniejsze zasady są następujące:

• krzewy należy uprawiać w miejscach najbardziej nasłonecznionych, osłoniętych, ciepłych, na przykład pod południową ścianą budynku,
• należy kupować sadzonki z długim trzonem korzeniowym i sadzić głęboko, co chroni system korzeniowy przed przemarznięciem i gwarantuje długowieczność krzewów,
• stosować formy zapewniające dobre przewietrzanie krzewów, np. formę Guyota,
• nie przeciążać krzewów owocowaniem (nisko formowany krzew nie powinien rodzić więcej niż 3 kg owoców),
• wszystkie zbędne latorośle na krzewie należy usuwać,
• krzewy powinny być umiarkowanie nawożone azotem i tylko w pierwszej połowie wegetacji,
• dobre zaopatrzenie krzewów w potas sprzyja lepszemu drewnieniu pędów i podnosi mrozowytrzymałość krzewów,
• przyziemna część pnia, tzw. węzeł krzewienia, powinna być bezwzględnie okryta na zimę kopczykiem ziemi,
• najbardziej podatne na przemarzanie odmiany, szczególnie w chłodniejszych rejonach Polski, powinny zimować pod przykryciem (w cieplejszych rejonach można stosować okrywanie łozy mrozowej),
• w chłodnych rejonach Polski należy uprawiać odmiany deserowe pod osłonami.